Noordoost China > Harbin

Hallo allemaal,

Ik heb eergisteren de uitslag van m'n toetsen van het eerste semester gehad en ik heb alles gehaalt. Erg fijn, want nu kan ik de komende maanden als m'n ouders en Mirjam er zijn rondreizen zonder te hoeven stressen voor een herkansing!

Ik ben de afgelopen week al op reis gegaan, omdat ik vrij had in de periode van mijn laatste toets tot de dag dat we onze uitslag moesten ophalen. Ik ben samen met Tom naar Harbin geweest, een stad in het Noordoosten van China. Het zou kunnen dat je er nog nooit van gehoord hebt, maar er wonen bijna vijf miljoen mensen en het is de hoofdstad van de provincie Heilongjiang. De stad is vooral beroemd om zijn grote ijs en sneeuwfestival, wat ook de belangrijkste reden was om naar deze stad af te reizen.

Met de trein vanuit Beijing deden we acht uur over de reis naar Harbin, waarbij we voor zover ik gezien heb de enige buitenlanders in de trein waren. Genoeg rare blikken dus weer, maar dat zijn we ondertussen wel min of meer gewend. We zijn in Harbin maar één keer op de foto gevraagd, dus dat viel uiteindelijk in vergelijking met Beijing best wel mee.

Ons hotel, dat ongeveer 15 euro per nacht kostte voor een goede tweepersoonskamer met eigen badkamer lag lekker dichtbij het station en redelijk in het centrum, dus alles was goed te bereiken met de taxi. Omdat de gemiddelde temperatuur in Harbin in deze tijd ongeveer tussen de -15 en -20 overdag, en -25 's avonds is, hadden Tom en ik voor vertrek uitgebreid warme kleren gekocht. De meeste dagen droegen we vier paar sokken, twee truien onder onze jas, oorwarmers, een muts, een mondkapje en een lange onderbroek onder onze spijkerbroek, maar daarmee was de temperatuur eigenlijk best wel te doen. Alleen tijdens het foto maken moesten we soms onze handschoenen afdoen en konden we pas goed voelen hoe koud het eigenlijk was.

Dit kwam ook vooral omdat de twee ijsfestivals van Harbin 's avonds (wanneer het dus ongeveer -25 is) het leukste zijn omdat de ijssculpturen en gebouwen van ijs dan verlicht zijn. Soms wel een beetje te erg, met knipperende neon-lichten alsof je in Las Vegas bent, maar Chinesen hebben vaak een ander idee over smaak of kitsch dan we in Nederland hebben. Ik heb een heleboel foto's gemaakt, dus hieronder weer een kleine indruk. Naast de twee ijsfestivals is er ook nog een festival waar de beelden van sneeuw gemaakt zijn, die we overdag bezocht hebben. Ik vond dit misschien wel het leukste van de drie, omdat het hier meer ging om echte beelden in plaats van zo groot mogelijke, in felle kleuren verlichte ijsgebouwen. Toen we van het ijsfestival terug naar de stad wilden, konden we eerst geen officiële taxi vinden. Een man met een gewone personenwagen stelde voor ons voor 30 kuai naar de overkant van de rivier te brengen (waar het centrum was; het ijsfestival werd buiten de stadskern gehoudn). Dat vonden we wel prima, maar zijn kortere route was wel erg bijzonder; hij reed óver het ijs van de rivier, wat echt een flinke stroom van misschien wel 50 meter breed is. Dus toen vonden we het even helemaal niet zo erg meer dat het zo hard vroor in de tijd dat wij er waren.

Naast de ijs en sneeuwfestivals staat Harbin bekend om zijn centrum met Russische gebouwen, waar we dan ook zijn gaan kijken. In de hoofdstraat zijn er een heleboel Russische gebouwen en winkels waar je Russische chocolade, baboesjkas (geloof ik...van die steeds kleiner wordende houten poppetjes die in elkaar passen) en natuurlijk vodka kan kopen. Ook de Oost-Orthodoxe Russische kerk is erg mooi, waar ik dan ook een foto van heb toegevoegd. In het Russische restaurant waar we gingen eten werden we dan ook eens niet met Chinees, maar met Russisch aangesproken. Toch wel een grappige situatie dat we de eigenaar erbij moesten roepen om in het Chinees te kunnen bestellen.

Verder zijn we naar een tijgerreservaat geweest, waar behoorlijk wat Siberische tijgers rondliepen. Reservaat is misschien een beetje groot woord: het was meer een redelijk groot gebied met steeds omheinde stukken land met zo'n 10 tijgers waar we met een busje doorheen reden. Omdat dit park de afgelopen jaren nogal in geldproblemen zat, hebben ze een nieuwe attractie bedacht: voor 20 kuai (2 euro) kan je een levende kip aan de tijgers voeren. Als je wat guller was, kon je voor 200 euro zelfs een hele koe voeren. Van te voren hadden we het hier wel veel over gehad, maar we vonden het uiteindelijk toch een beetje sadistisch. Onze busgenoten vonden dat ook, dus we hebben de tijgers niet echt in actie kunnen zien. We zagen ook nog een jaguar in een kooitje zitten, die normaal gezien in de tropen leven. Toen Tom vroeg of die hier wel konden leven, zei de gids dat ze hier geboren zijn en het dus niet koud hebben.

Op de één-na-laatste avond voordat we weg gingen kwamen we opeens in een internet-café twee Duitsers tegen die we allebei een beetje kenden van onze universiteit in Beijing, waarvan we niet wisten dat ze op dat moment ook in Harbin waren. Er wonen natuurlijk ook maar vijf miljoen mensen in die stad, dus je komt elkaar overal tegen. We zijn samen gaan eten in een restaurant waar we zelf ons eten moesten bakken in een soort gourmet-pan(luie koks, maar wel erg leuk om te doen). Daarna nog even wat gaan drinken, dus we hebben erg veel lol met ze gehad. Helaas waren ze hier allebei maar voor één semester, dus zien we ze hierna niet meer op de universiteit.

Op de laatste dag voordat we vertrokken zijn we nog naar een badhuis in Harbin gegaan, omdat we hadden gelezen dat veel Chinezen daar dit doen om de kou even te ontvluchten. Ons leek het wel interessant en ik moet zeggen dat we inderdaad wel weer wat beleefd hebben. Een taxi-chauffeur bracht ons naar een badhuis dat was aangeraden door het personeel van ons hotel en het leek eigenlijk meer op een hotel. In de hal werden we begroet door mannen in pak en moesten we onze schoenen uitdoen en kregen we slippers om te dragen. Eerst naar de 7de verdieping, waar het zwembad/sauna-gedeelte voor de heren was. We hadden gehoopt nog wel een zwembroek aan te mogen, maar bij de kleedruimte en kluisjes aangekomen zagen we veel te veel Chinese mannen in hun blote kont lopen. Wij moesten er dus ook aan geloven, dus we trokken nog meer aandacht dan normaal als blonde westerlingen. Eerst naar het zwembad, wat eigenlijk best relaxed was na al die dagen in de kou. Daar begonnen allemaal Chinese mannetjes in een plat Noordoost-Chinees accent tegen ons te praten. Eerst dachten ze dat we Russen waren, maar toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen, gingen ze het natuurlijk al snel over voetbal hebben. Eén man ging alle namen van Nederlandse voetballers opnoemen die hij kende. Dat deed hij alleen met hun Chinese namen, waardoor er weinig meer van te begrijpen viel. Daarna zijn we dus maar naar de sauna gegaan omdat we maar weinig begrepen van wat ze zeiden. Hier hielden we het na al die dagen kou maar 10 minuutjes uit, maar het was toch wel erg fijn na een paar dagen -20 graden. Veel mensen uit Harbin gaan trouwens echt naar zulke badhuizen als een soort uitje, want het is compleet met restaurant, gokautomaten, slaapvertrekken en vip-ruimtes. Wij vonden het na de sauna wel weer even genoeg en zijn dus die avond weer in het centrum gaan eten. Maar we kunnen in ieder geval voortaan zeggen dat we in onze blote pigu (kont) tussen de Chinezen hebben gelopen in een Harbinese sauna.

De volgende dag moesten we om 7 uur opstaan om onze trein terug naar Beijing te halen. We hebben uiteindelijk 4 nachten in Harbin doorgebracht. De afgelopen dagen heb ik hier op de campus een beetje uitgerust en me voorbereid om m'n reis naar het zuiden. Morgen vertrek ik namelijk alweer, eerst naar Shanghai om Henk en Dineke daar te ontmoeten en vervolgens reizen we naar verschillende steden in het Zuiden. Ik heb er erg veel zin in en ik zal weer eens genoeg stof verzamelen voor een paar nieuwe blogs.

Groetjes!