Binnen-Mongolië

Hallo allemaal,

Er begonnen al wat mensen te klagen over het ontbreken van een nieuw bericht, dus hierbij weer even een verslag van de afgelopen tijd. Vorige week hadden we een week vrij en ik heb daar ook goed gebruik van gemaakt. Met vier andere Nederlanders ben ik naar Binnen-Mongolië geweest, dat in het Noorden van China ligt. In de weken vóór de vakantie werd er druk geflyerd door verschillende reisbureau's rond de campus en bij één van deze organisaties hebben we de reis geboekt. Dinsdagochtend verzamelden we om half vijf 's ochtends bij een hotel dichtbij de campus om met een busje naar Binnen-Mongolië te rijden. De rest van onze groep bestond voornamelijk uit Colombianen, dus ook mijn Spaans heb ik weer wat kunnen oefenen. Het busje waar we, zoals later zou blijken, ongeveer 8 uur in moesten reizen was niet echt berekend op onze groep van 15 personen, dus dat was nogal proppen.

De eerste dag hebben we dus vooral op de weg doorgebracht, maar onderweg stond ons nog een verassing te wachten. We stopten namelijk bij een gebouw dat volgens het reisschema een 'art's factory' was. Dit hield in dat er aan het begin van het complex een gebouw was waar geweven werd (echt druk leken ze het niet te hebben, dus ik vermoed dat dat meer voor de show was) en daarna meerdere gebouwen met koopwaar. Dit waren vooral dure (zelfs voor Westerse begrippen) en ook nog eens lelijke spullen. Opgezette honden, wandkleden met indianen, Pokémon-truien en zwaarden die je in Nederland bij een foute fantasy-winkel zou kopen; ik heb het allemaal gezien. Na de lange busreis hebben we daar de tijd dus vooral doorgebracht met elke flauwe grap vertellen. die je over Mongolen kan bedenken.

Na het voor ons idee te lange bezoek aan deze fabriek reden we door naar de Mongoolse graslanden, waar we de eerste nacht in een Mongoolse tent zouden doorbrengen. Bij aankomst werden we begroet met baijiu (een verzamelnaam voor verschillende Chinese sterke dranken, over het algemeen vooral geschikt om je ramen mee te boenen) en Mongools gezang. Na gegeten te hebben werden we uitgenodigd op een Mongools feest bij kampvuur. Het keyboard met versterker werd uit de kast getrokken en we werden getrakteerd op traditionele Mongoolse house-muziek. De toetsenist leek zijn eerste les een jaar geleden gehad te hebben, maar dat mocht de pret niet drukken; met een fles baijiu en marshmellows was het zeer geslaagd.
Daarna was het tijd om te gaan slapen in onze yurt, een Mongoolse tent. Ondanks dat we behoorlijk wat dekens hadden was het nog steeds ijzig koud. Net zoals in de woestijn is het op de graslanden overdag lekker warm, maar 's nachts koelt het heel erg af. We hadden onze wekkers gezet om half 5 om naar de zonsopgang te kijken, maar na een kwartiertje buiten kroop ik mijn bed weer in, deze keer mét trui en broek aan.

Gelukkig was er 's ochtends thee en zhou (een soort waterige rijstepap dat in China vaak als ontbijt wordt gegeten) om ons weer warm te krijgen. Op deze tweede dag gingen we in de buurt van de tenten paardrijden over de graslanden. Dit was voor mij de eerste keer op een paard en ik was dan ook een beetje zenuwachtig, maar aan het eind van de reis voelde ik me één van de Magnificent Seven (hoewel we nooit harder zijn gegaan dan een soort half-draf). Het landschap was hier erg mooi en wijds en volgens mij zit er hier een gat in de markt voor Chinese spaghetti-westerns (dat zouden dus noodle-westerns worden). Ondanks dat er wat discussie was over de prijs van het paardrijden, konden we daarna weer naar de volgende bestemming zonder achtervolgt te worden door Mongoolse hordes. Gelukkig was er een nieuwe bus geregeld waarme we naar de plek reden waar we die nacht zouden slapen.

Na die nacht goed (en warm!) geslapen te hebben in een goed hotel met douche en Westerse wc, reden we naar de woestijn van Binnen-Mongolië. Helaas was het hier een stuk toeristischer dan ik had verwacht, dus het idee van een weidse kale woestijn was een beetje weg. We hebben kameel (na het paard van de dag daarvoor kon ik dat nu ook wel aan) gereden door de woestijn, waarbij vooral wij als Westerlingen de attractie waren. Dus ik sta dus weer wat meer als extra'tje op de vakantiefoto's van een Chinees gezin.
Na gegeten te hebben bij een restaurant bij de woestijn en weer een authentiek Mongoolse volksdans (in Hawaiiaans outfit en op jaren '90 house) gezien te hebben, reden we terug naar het hotel waar we de nacht daarvoor ook geslapen hadden.

Op de vierde dag reden we eerst naar het mausoleum dat ter herinnering aan Genghis Khan is gebouwd. Ik denk dat het niet ouder dan 20 jaar kan zijn, dus Genghis heeft er nooit gelegen. Daarna gingen we door naar een Boeddhistische tempel in de buurt van Hohhot (de hoofdstad van het gebied), die erg de moeite waard was. Volgens het ticket was het zeer 'famous because of it's fame', dus dat beloofde al veel goeds. Over de Engelse vertalingen die hier in China gemaakt worden zal ik nog een keer een apart bericht schrijven, want daar is genoeg over te vertellen. De tempel was Lamaïstisch, wat dezelfde stroming is die wordt aangehangen in Tibet. Er stonden hier echter foto's van de alternatieve Dalai Lama, die wél goedgekeurd is door de Chinese regering. Zoals we ook in Europa op verschillende momenten twee pausen tegelijkertijd hebben gehad.
De tempel bestond uit verschillende complexen, die vaak met muurschilderingen versierd waren en beelden bevatten van Boeddha's, Boddhisattvas en demonen. Foto's maken was officieel niet toegestaan, maar toch heb ik soms even in het geheim nog wat gefotografeerd. Opvallend waren ook de monniken met mobieltjes en sportschoenen, maar dat schijnt tegenwoordig heel normaal te zijn. Ook heb ik voor het eerst mensen actief religie zien bedrijven, hier door middel van het branden van wierook en het knielen voor beelden. Verder lagen de altaren bezaaid met offers in de vorm van bankbiljetten van één kuai (10 eurocent), flesjes cola, snoepjes en mandarijnen. We hebben één van de monniken betrapt toen hij een mandarijntjes begon te pellen dat op één van de altaren lag, maar hij zal zelf wel weten of dat een slechte invloed heeft op zijn karma.

Helaas moesten we hierna alweer door naar Hohhot voor de laatste nacht in Binnen-Mongolië. Omdat we de reis goed wilden afsluiten, besloten we met de hele groep naar de karaoke-bar te gaan. Ook in China is dat namelijk een populaire bezigheid. Zelf had ik het nog nooit gedaan en had ik ook een beetje mijn twijfels, maar als je jezelf niet te serieus neemt en er wat te drinken bij neemt (in dit geval onder andere Mongoolse drank gemaakt van paardenmelk, die verassend lekker was) is het eigenlijk best leuk.

De ochtend daarna vertrokken we alweer vroeg terug naar Beijing en de terugreis leek nog langer te duren dan de heenreis. Op de kaart lijkt het echt maar een klein stukje, dus dat zal nog wat worden als ik naar plaatsen wil reizen die verder weg liggen. In Beijing aangekomen wisselden we druk telefoonnummers uit met onze reisgenoten (de reünie is vanavond al) en konden we weer even goed douchen op onze eigen kamers. 's Avonds zijn we pizza gaan eten na al het Chinese eten van die week. Ik eet hier trouwens natuurlijk heel veel Chinees en vind dat ook erg lekker, maar van tijd tot tijd moet ik dat even afwisselen met wat anders.

De komende tijd zal ik zoals beloofd nog wat schrijven over de Engelse vertalingen die je hier ziet.

Groetjes!